Geen woorden kunnen spreken
Over gevoel zo onbeschrijfbaar
Zo teer en breekbaar als kristal
Nimmer vergeten altijd gevoeld
Geen dag heeft langer geduurd
Dan deze van zelfrealisatie
Een oneindige conversatie
Met de naaktheid van mijn ziel
Vertrokken lijken de wolken
Die mijn beperkt zicht verblindden
De wereld is ontdekt door mij
Sinds mijn woorden waarheid lijken
Geen angst meer voor mijn eigen ziel
Enkel de wetenschap er is meer
Dan de leegte die ik ooit zag
En de twijfel die nu heerst
Het woord van toekomst gesproken
De tijd word niet terug gedraaid
Ik heb gebroken met de demon
Die mijn jeugdbeeld heeft bepaald
15-10-04
- Benjamin de Rooy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten