Getuigenissen van een deelnemer zeggen vaak meer dan dat ik je als begeleider kan vertellen ...
Niet goed wetend wat ik mocht verwachten, ben ik in september 2007 begonnen aan het zelfrealisatiejaar. Het is een super-half-jaar geworden. Elk weekend was voor mij een verrassing, een boeiend kennismaken met verborgen kanten van mezelf en met andere, stuk voor stuk bijzondere mensen.
Door de goede professionele begeleiding waren de confrontaties met mezelf verhelderend, licht verteerbaar en nooit pijnlijk. Ik heb leren knipogen naar mezelf, leren lachen om mezelf, glimlachen om dingen waar ik vroeger boos om werd. Ik heb geleerd emoties, ervaringen, mensen, ... een plaats te geven in mijn leven, ik heb geleerd hoe ik van de losse puzzelstukjes van mijn leven een mooi plaatje kan maken.
De technieken en de kennis die ik in het zelfrealisatiejaar aange-rijk-t heb gekregen, pas ik regelmatig toe wanneer ik in de knoop zit of met mezelf of anderen geen raad meer weet, wanneer ik voel dat het groei-tijd is of de onweerstaanbare drang heb om weer een stukje van mezelf bloot te leggen. Zelfontwikkeling is een verslaving :-)
De warmte en de veiligheid binnen de groep hebben er voor gezorgd dat ik zonder angst naar binnen durf te kijken, dat ik mijn emoties en ervaringen durf te delen met anderen. Het geeft een supergoed gevoel te weten dat ik op elk ogenblik kan rekenen op de vriend(inn)en die ik gevonden heb ik deze groep.
Elke zondagavond ging ik verrijkt naar huis, soms met huiswerk, soms alleen met het zalige gevoel dat ik weer een beetje meer mezelf had gevonden. Nog terend op de heerlijke energie van het voorbije weekend, keek ik 'the day after' steeds weer uit naar onze volgende ontmoeting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten